Maandag 11 januari 2016
Ons eerste uitje vandaag... met de auto... spannend... want hier weet je maar nooit. Doet ie het of doet ie het niet?
De engelen zijn ons goedgezind, de auto start zonder problemen. Eerst gaan we naar Soumbédioune, een wijk in een baai, die leeft van de visserij. Het eerste dat je ook ruikt als je binnenrijdt is... VIS. Oumi en Manou direct... bah... dat stinkt hier. Maar daarna waren ze al aan de geur gewend. Even hier uitstappen om naar de knappe gekleurde pirogues te gaan kijken, waar zij alle dagen mee uitvaren om te gaan vissen.
Een beetje verder het kunstenaarsdorp, village artisanal, hier worden alle ambachten uit Senegal tentoongesteld... Vanaf dat we een voet hadden binnengezet... werden we overweldigd door alle kramen... Overal werden we naar binnen gelokt... terwijl we eigenlijk gewoon even kwamen kijken. Voor eventjes was dat oké, daarna hebben we de kortste weg naar de uitgang gekozen. Op zich knap, want wat je hier ziet is inderdaad nog echte ambachten, iets dat je bij ons weinig of niet meer tegenkomt.
Daarna trokken we richting het strand. Waar we een pirogue namen naar île N'Gor. We kregen zwemvesten aan en moesten nog even wachten. Daar was onze boot... een massa volk stapte op... met als gevolg dat die bijna omkantelde... ik moet zeggen... ik was er niet gerust in... Toch veilig naar de overkant geraakt en genoten van een rustig dagje strand. Na de nodige afkoeling van de zee en een stevige maaltijd... gingen we het eiland verkennen. Enkele mooie huizen gezien, die mooi versierd waren met mozaïeken. Alsook een man tegengekomen, die van afval toffe dingen in elkaar stak. Hij zal genoeg inspiratie hebben, want afval in Senegal is hier in overvloed. Wel jammer.
's Avonds hebben we een kleiner bootje genomen, iets verder op het eiland. Terug aan de overkant, nog een wandelingetje op het strand. Onze overschot van eten aan de schapen gegeven, ja.. dat zijn dus schapen... ik dacht dat het geiten waren. En natuurlijk... niet onvermijdelijk... enkele dode beesten onderweg. Oumi en Manou raar kijken, maar dit was de eerste keer dat ze dit zagen... maar dat zal zeker niet de laatste keer zijn...
Ons eerste uitje vandaag... met de auto... spannend... want hier weet je maar nooit. Doet ie het of doet ie het niet?
De engelen zijn ons goedgezind, de auto start zonder problemen. Eerst gaan we naar Soumbédioune, een wijk in een baai, die leeft van de visserij. Het eerste dat je ook ruikt als je binnenrijdt is... VIS. Oumi en Manou direct... bah... dat stinkt hier. Maar daarna waren ze al aan de geur gewend. Even hier uitstappen om naar de knappe gekleurde pirogues te gaan kijken, waar zij alle dagen mee uitvaren om te gaan vissen.
Een beetje verder het kunstenaarsdorp, village artisanal, hier worden alle ambachten uit Senegal tentoongesteld... Vanaf dat we een voet hadden binnengezet... werden we overweldigd door alle kramen... Overal werden we naar binnen gelokt... terwijl we eigenlijk gewoon even kwamen kijken. Voor eventjes was dat oké, daarna hebben we de kortste weg naar de uitgang gekozen. Op zich knap, want wat je hier ziet is inderdaad nog echte ambachten, iets dat je bij ons weinig of niet meer tegenkomt.
Daarna trokken we richting het strand. Waar we een pirogue namen naar île N'Gor. We kregen zwemvesten aan en moesten nog even wachten. Daar was onze boot... een massa volk stapte op... met als gevolg dat die bijna omkantelde... ik moet zeggen... ik was er niet gerust in... Toch veilig naar de overkant geraakt en genoten van een rustig dagje strand. Na de nodige afkoeling van de zee en een stevige maaltijd... gingen we het eiland verkennen. Enkele mooie huizen gezien, die mooi versierd waren met mozaïeken. Alsook een man tegengekomen, die van afval toffe dingen in elkaar stak. Hij zal genoeg inspiratie hebben, want afval in Senegal is hier in overvloed. Wel jammer.
's Avonds hebben we een kleiner bootje genomen, iets verder op het eiland. Terug aan de overkant, nog een wandelingetje op het strand. Onze overschot van eten aan de schapen gegeven, ja.. dat zijn dus schapen... ik dacht dat het geiten waren. En natuurlijk... niet onvermijdelijk... enkele dode beesten onderweg. Oumi en Manou raar kijken, maar dit was de eerste keer dat ze dit zagen... maar dat zal zeker niet de laatste keer zijn...
Mega aan het genieten van jullie fotos x sabine
BeantwoordenVerwijderenleuk
BeantwoordenVerwijderen