Lac Rose en een wandeling naar het strand

Vrijdag 15 januari 2016

Ons Oumi al op te tippen van haar tenen, want we gingen naar het ROZE meer. Het water is roze, omdat het water hier een recordhoeveelheid aan zout bevat, 10x meer dan het zeewater. Hoe meer wind en hoe meer zon... hoe rozer. Een knap fenomeen. Eigenlijk kan je hier niet verdrinken, want je blijft hier bijna op het water liggen. We zijn met een bootje naar het midden gevaren... waar enkele mannen zout aan het scheppen waren van de bodem. Zware arbeid en dan nog eens in de hete zon. Zij smeren hun vel in met een soort vet... om deze te beschermen tegen het zout. Van dit zout worden er 3 soorten gemaakt.
In de ruwe vorm... beter bekend bij ons als strooizout... daarna iets fijner... om te koken... de derde is het fijnste... het duurste maar ook het lekkerste.

In de namiddag nog een wandeling naar het strand. Eerst eten in een local restaurant. Daarna trekken we de duinen in... zand... zon... wat bomen... goed begonnen, maar het was serieus trappelen. We waren al halfweg... dus gingen we verder. Serieus afzien... maar we zetten door. We werden op het einde beloond met een frisse duik in de zee.

In de namiddag eerst lekker gegeten in een local restaurantje, om daarna richting strand te wandelen. Ik voelde mij precies in de sahara... zo warm en serieus trappelen. Maar op het einde werden we beloond met frisse duik in de zee.