Maandag 18 januari 2016
Nadat we onze batterijen hadden opgeladen, trekken we naar het centrum van Saint-Louis. Aangezien de auto nog in de garage is, gaan we te voet. Onderweg eerst onze was afgeven en dan verder stappen.
Het was super warm... maar wel mooi... nog een paar honden mee en wachten op een auto die ons meeneemt. Het wachten duurde lang, maar de kinderen hielden zich bezig met kleine dingen. Eindelijk... een auto die stopt.
In Saint-Louis eerst gaan zwemmen om af te koelen en in de namiddag namen we de koets. Het was mooi, superleuk, ... totdat we tegen het einde werden tegen gehouden door een soort van politie. Die gingen moeilijk doen, omdat we geen officiële gids hadden genomen. Wij gezegd dat we geen wilden. Het kwam er eigenlijk op neer dat je als "toubab" (blanke) moet betalen. Hebben toch gelijk gekregen, want ze konden niets doen. Wat zij vroegen was niet juist. Na lang veel over en weer getrek aan dat paard, geroep en getier, iedereen al rond onze koets, mochten we terug vertrekken.
Het is duidelijk dat Saint-Louis een koloniaal verleden heeft: prachtige gebouwen die grotendeels in verval zijn, gigantische loodsen (sommige gerenoveerd, andere niet), smeedijzeren balkons die precies elk moment kunnen instorten en gevels in warme kleuren die beetje bij beetje verfraaid worden.
Ik had wel een ander beeld van Saint-Louis, maar het is en blijft wel mooi en het had de nodige charme.
boten worden onder water gezet, aankomst van de visvangst van de dag
zodat ze zich vol zuigen met water...
dit maakt de boten steviger
Nadat we onze batterijen hadden opgeladen, trekken we naar het centrum van Saint-Louis. Aangezien de auto nog in de garage is, gaan we te voet. Onderweg eerst onze was afgeven en dan verder stappen.
Het was super warm... maar wel mooi... nog een paar honden mee en wachten op een auto die ons meeneemt. Het wachten duurde lang, maar de kinderen hielden zich bezig met kleine dingen. Eindelijk... een auto die stopt.
In Saint-Louis eerst gaan zwemmen om af te koelen en in de namiddag namen we de koets. Het was mooi, superleuk, ... totdat we tegen het einde werden tegen gehouden door een soort van politie. Die gingen moeilijk doen, omdat we geen officiële gids hadden genomen. Wij gezegd dat we geen wilden. Het kwam er eigenlijk op neer dat je als "toubab" (blanke) moet betalen. Hebben toch gelijk gekregen, want ze konden niets doen. Wat zij vroegen was niet juist. Na lang veel over en weer getrek aan dat paard, geroep en getier, iedereen al rond onze koets, mochten we terug vertrekken.
Het is duidelijk dat Saint-Louis een koloniaal verleden heeft: prachtige gebouwen die grotendeels in verval zijn, gigantische loodsen (sommige gerenoveerd, andere niet), smeedijzeren balkons die precies elk moment kunnen instorten en gevels in warme kleuren die beetje bij beetje verfraaid worden.
Ik had wel een ander beeld van Saint-Louis, maar het is en blijft wel mooi en het had de nodige charme.
zodat ze zich vol zuigen met water...
dit maakt de boten steviger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten